Foie gras

Heb van de buurtjes een pakje Foie gras gekregen. "jij houdt daar wel van" kreeg ik mee. Ik had het nog nooit gehad. Maar als het om eten gaat ben ik er als de kippen bij, als de ganzen bij in deze. Na het in ganzenvet bewaarde paté uit het "doekje" gerold te hebben heb ik een aantal toastjes gesmeerd voor ons 4-tjes. Port in het glas en proeven. Ik vond het een heerlijke smaak. 75% van het gezin is voor. Nu maar eens verdiepen in Foie gras.
Hieronder een stukje van internet gehaald. Of ik het een keer zal kopen??? Denk het niet. Delicatesse oké maar dat hoeft niet als de gans er zeer onder lijdt.
Maar waar zet je de streep?



Foie Gras
Foie gras of ganzenlever is een lekkernij die met name in de betere restaurants op de menukaart voorkomt. Het Franse ‘foie gras’ betekent ‘vette lever’. Foie gras hoeft niet per definitie te bestaan uit de lever van de gans, maar het kan ook gaan om de lever van de eend die qua smaak niet onder hoeft te doen voor de lever van de gans. Verder is een bijzondere foie gras de lever van de papegaaiduiker ook wel ‘ foie gras de lundi ’ genoemd. Een kenner prefereert een wat kleinere foie gras, lichtjes rosé en niet te vet. Heerlijk met een zoete witte wijn of champagne.

Foie gras werd reeds als een lekkernij gezien door de Egyptenaren en de Romeinen. Ganzen werden in die tijd gevoed met vijgen en leverden zo de eerste foie gras. Tegenwoordig worden de ganzen en eenden niet meer gevoed met vijgen maar met granen. Frankrijk is de grootste producent van foie gras, gevolgd door Hongarije. Frankrijk produceert zo'n 11.000 ton per jaar!

Het normale gewicht van de lever van een niet gemeste gans is ongeveer 100 gram en is roodbruin van kleur. De lever van een gemeste gans kan een gewicht bereiken van twee kilo en is zandkleurig tot roze van kleur. De meeste gemeste ganzenlevers wegen ongeveer 800 gram. Doordat eenden makkelijker te houden en te bemesten zijn, is de industrie overgestapt op het op industriële schaal mesten van eenden voor de lever. Een eendenlever kan een gewicht bereiken van ongeveer 600 gram. Echter hoeft een eend niet vijf maal per dag gevoed te worden maar slechts twee keer. Dat is ook een belangrijk argument in de discussie over het welzijn van de dieren.

Het uitbroeden van de eieren en de selectie gebeurt bij gespecialiseerde bedrijven, de kuikens arriveren bij de mester wanneer ze een dag oud zijn. Ze blijven twee tot vier weken binnen en krijgen dan een compleet krachtvoer. Voordat ze in de vrije buitenlucht komen, mogen ze eerst de smaak van gerst, tarwe, haver en onkruid gaan ontdekken. Eenmaal buiten is het belangrijk dat ze een schaduwplekje en voldoende drinkwater hebben, Een gans heeft een groot terrein nodig dat bovendien proper moet zijn, want hij is beweeglijk en gesteld op netheid. Een eend is eerder lui en ploetert graag, dus stelt veel minder eisen aan zijn omgeving. De dieren houden het gras wel kort, want ze eten één tot twee kilo groen per dag.

Het werkelijke mesten neemt in de twaalfde of dertiende week zijn aanvang. De dieren gaan dan naar een hok waar ze minder vrijheid hebben dan in de buitenlucht. De gans wordt vijf maal daags gevoerd en heeft na drie weken ongeveer twintig kilo maïs verorberd. De eend krijgt tweemaal daags zijn portie en eet in totaal tot achttien kilo maïs. In het begin zijn de porties klein, maar worden geleidelijk aan groter. De maïs is eerst aangekookt en gebroeid, later worden er vetten, zout en melkbestanddelen aan toegevoegd. Omdat de maïs rechtstreeks in de slokdarm wordt gebracht, moet de normale lever harder werken, waardoor deze sterker groeit.

Eenden en ganzen, dus ook hun levers, zijn producten van de omstandigheden waarin de dieren opgroeien. De voeding die ze krijgen, de specifieke tradities van het mesten, het klimaat en de slacht en verwerking zijn bepalend voor het eindresultaat; Het maakt dus wel degelijk uit waar de door u gekocht lever vandaan komt. Het is algemeen bekend dat ’s werelds allerbeste foie gras uit de Périgord of Les Landes komt.




Met smakelijke groet,